Jn. 14:15-27]
Kom Geest en schud ons wakker! Amen.
Het gekke aan de wind is, dat we vaak niet weten vanwaar en waarheen hij waait. Je zou denken dat het van A naar B gaat, maar zo voelt het alleszins niet.
De Geest, zij waait ooit, vaak uit en naar verassende richtingen.
Wat gebeurt er dan? Spreekt de Geest even verassend als zij waait, en vernieuwend?
Spreekt de Kerk nog?
De zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren noemt men soms Wezenzondag, omdat de discipelen nog maar eens verweesd achterbleven.
Ze hadden het al eens meegemaakt, na de kruisiging, die angst, die teleurstelling, dat gevoel van eenzaamheid, versuft, verdoofd, omdat hun hele leven in elkaar was gestuikt. Dan gebeurde de opstanding en Jezus was terug, hun levens waren opnieuw zoals die hoorden te zijn.
Veertig dagen later was het weer van dat. Veertig dagen lang was Jezus bij hen gebleven, had met hen gegeten, had hen dingen geleerd, met hen gesproken. Dan gebeurde Hemelvaart en was hij weg. Had hij niet beloofd dat niet meer te doen? Hij had hen nog maar eens verlaten, versuft, verdoofd, alleen.
Opnieuw zaten ze daar, samen, in die opperkamer, angstig, twijfelend, ineengedoken, verstopt. Toen kwam de Geest.
De Geest, zij waait nog steeds.
De Geest daalde neer met enkele indrukwekkende speciale effecten en duwde de discipelen naar buiten, om de menigte die was samen gekomen te ontmoeten en aan te spreken. De menigte was ver van homogeen en heel waarschijnlijk waren het niet allemaal joden of bekeerlingen. Deze mensen kwamen van overal en sommige hadden hun hele leven in Jeruzalem gewoond, sommigen waren diep geraakt en onder de indruk, anderen maakten bitsige opmerkingen. Een bonte menigte, net zoals in de Kerk.
Spreekt de Kerk nog de taal van mensen? Spreekt zij over de Eeuwige die ver lijkt. Spreekt zij over de Aanwezige die heel nabij is? Spreekt zij waarheid? Heeft de Kerk nog iets te zeggen?
Hoe spreken we over mensen die vanuit alle hoeken van de wereld komen, elk met een eigen levenswandel, een eigen verhaal? Vluchtelingen, economische migranten, zij die zoeken, zei die twijfelen, atheïsten, andere geloofsbelijdenissen, andere religies… Spreken we oordelend of uitnodigend?
Spreken we nog in een taal die mensen verstaan, over een God die aanwezig is over een God die hen verstaat, hen begrijpt? Laten we ons nog horen?
Nemen we het op in woord en daad voor de eenzamen, de depressieven, de verslaafden, de thuislozen, al wie genegeerd wordt, al wie geen stem heeft? Laten we de Geest haar werk nog in ons doen, ons in vuur en vlam zetten, om ons te engageren, om allen uit te nodigen in onze kerken, onze huizen, onze landen?
Een van de belangrijkste woorden in elke taal is ongetwijfeld het woord ‘welkom’. Laat ons het opnieuw en opnieuw zeggen! Laat ons uitnodigen zijn en naar buiten gaan en spiritueel en lichamelijk de liefde van God vertegenwoordigen, laat ons net als de Geest over mensen neerdalen! Om hen uit hun schulp the halen, om hen naar binnen te brengen, om hen op te richten en een plaats te gunnen, zodat ze zelf kunnen spreken, zelf kunnen uiten, verdedigen, enzovoort.
Sprak God niet bij de Schepping?
Werd alles niet geschapen door het Woord?
Is het Woord niet Christus?
Is Christus niet God?
Is God niet liefde?
Daarom, het Woord is liefde en onze woorden, de woorden van de Kerk moeten ook liefde zijn.
Onze woorden moeten hoop brengen, niet angst.
Onze woorden moeten liefde uitspreken niet onverschilligheid.
Onze woorden moeten genade verkondigen, geen oordeel.
Onze woorden moeten opbouwen, niet afkraken.
Onze woorden moeten scheppen, niet leeg laten.
Daarom is Pinksteren een feest van communicatie, van interactie, van engagement, van uit de box denken, buiten de lijntjes kleuren en uit onze comfortzone stappen.
Wij moeten waaien!
Pinksteren is het hoogfeest dat garandeert dat het werk van de drie-ene God nog steeds gaande is, dat het niet afgelopen is, dat het voortduurt, en die roeping hebben wij ook: niet opgeven, niet bij de pakken neer zitten, genieten, leven, streven voor recht en vrede, dienen, mensen zijn en christen zijn. Of blijft dat dode letter? Ongeïnspireerd, saai, vastgeroest, verweesd en ineengedoken, verborgen in onze gebouwen.
Veni Creator Spiritus! Kom, Schepper-God!